ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2017…

Καταρχάς το 2017 πέρασε τόσο γρήγορα που νιώθω ότι δεν θα βρω και πολλά να γράψω σε αυτό το κείμενο. Θα με βοηθήσουν τα ημερολόγια μου (περήφανη «ημερολογιάκιας» από το 1993 μη ψάχνεις την ηλικία μου, θα πληγωθείς). Αλήθεια ίσως ήταν γραφτό μου να γίνω blogger αφού και το να κρατάς ημερολόγιο είναι και αυτό ένα είδους blogging, απλά δεν σε διαβάζει κανείς. Ας ξεκινήσω λοιπόν τον απολογισμό, μιας και το έφερε η κουβέντα, με το blog μου στο WordPress.
1) ΜΑRIAS BLOG WORDPRESS Έφτιαξα μετά κόπων και βασάνων το μικρούλι μου blog. Εδώ και χρόνια (από το 2012) έχω γράψει μια ιστορία με προσωρινό τίτλο «ΜΑΓΙΣΣΑ ΒΕΑΤΡΙΚΗ». Γράφτηκε με τον παλιό, πατροπαράδοτο τρόπο, με στυλό και τετράδιο (αυτά τα μπλέ τα φτηνά που είχαμε στο σχολείο). Δεν είχα υπολογιστή και αναγκαστικά ο «πάκος» με τα τετράδια μπήκαν στο συρτάρι. Το 2015 απέκτησα το Laptop μου και έτσι είχα την ευκαιρία να γράψω/διορθώσω την ιστορία μου στο Open Office. Να φανταστείτε αρχικά η ηρωίδα μου λεγόταν Ροδάνθη και ήταν ερωτευμένη με έναν ηθοποιό. Στην πορεία έγινε Βεατρίκη και ερωτεύτηκε έναν συγγραφέα. Έψαξα πολύ το πως μπορώ να εκδόσω την ιστορία μου, επικοινώνησα με εκδοτικούς οίκους που με καθοδήγησαν και για άλλη μια φορά απογοητεύτηκα. Έπρεπε να κατοχυρώσω τα πνευματικά δικαιώματα του έργου μου σε συμβολαιογράφο και μετά να αρχίσω να στέλνω τα χειρόγραφα μου σε εκδοτικούς οίκους. Πλήρης απογοήτευση. Δεν είχα χρήματα ούτε για τις φωτοτυπίες!!! Ούτε για τα ταχυδρομικά έξοδα!!! Έψαξα στο χώρο της αυτοέκδοσης και έφαγα ακόμα μια ήττα. Πάλι χρήματα. Για να μη μιλήσω για τις γνωριμίες που δεν είχα. Ποιος να προσέξει μια χωριατοπούλα με μεγάλα όνειρα;; Βλέποντας το όνειρο μου να ξεθωριάζει πέρασα κατάθλιψη. Και τότε πως μου ήρθε η ιδέα, δεν έχω ιδέα!!! Μα φυσικά! Το 2015 είχα πέσει τυχαία σε μια ομάδα στο Facebook για το Wattpad. Είχα γίνει μέλος χωρίς να το να ψάξω περισσότερο και το blog στο wattpad παρέμενε ορφανό από τότε. Βλέπεις με είχε χτυπήσει ο ανεγκέφαλος έρως κατακούτελα τη σαιζόν 2015-16 και δεν είχα μυαλό για πολλά πολλά. Να κάτι άτομα που πάμε και ερωτευόμαστε οι χαζές. Μπήκα λοιπόν το 2017 στο wattpad όπου αποφάσισα να το τολμήσω να δημοσιεύσω για πρώτη φορά μια ιστορία. Έγραψα την ΈΛΙΝΟΡ και τη δημοσίευσα σε συνέχειες. Για αρχή μια χαρά πήγε. Και τότε μου ήρθε η ιδέα και ρώτησα έναν γνωστό μου τεχνικό και μου έφτιαξε δωρεάν το Marias blog στο WordPress (ευχαριστώ Γιώργο)!!! Ωσαννά!!! Επιτέλους!! Ένοιωσα να αναπνέω καθαρό αέρα. Τον αέρα της δημιουργίας. Παιδεύτικα πολύ να το διαμορφώσω (δεν ήξερα ούτε τα βασικά. Ευχαριστώ την Αναστασία και την Στεφανία που μου έλυσαν τις απορίες μου, με καθοδήγησαν, συμβούλευσαν, καθησύχασαν όταν ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω). Στην αρχή δεν είχα σχεδόν καθόλου followers και τα στατιστικά μου ήταν άθλια. Με πολύ κόπο, υπομονή, ξενύχτι προσπάθησα να βελτιωθώ. Όλοι από κάπου ξεκίνησαν. Θα τρελαινόμουν αν δεν είχα το blog να γράφω. Το γράψιμο είναι σαν να αναπνέεις από τα δάχτυλα σου. Και είμαι πολύ αισιόδοξη. Εννοώ ότι κάποτε μπορεί να αποδώσει καρπούς αυτό που κάνω και να δω το βιβλίο μου να εκδίδεται. Πάρε παράδειγμα την Ε.L.James τη συγγραφέα του «Fifty shades of grey» που ξεκίνησε από ένα blog που έγραφαν fanfiction του Τwilight. Ναι ναι είχε πάρει τους χαρακτήρες του Twilight Έντουαρντ και Mπέλλα και είχε φτιάξει μια ιστορία με τίτλο «Master of the universe».
Χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο snowqueenes icedragon. Κάποιος την είδε και έτσι ξεκίνησαν όλα.

Θα ήθελα εδώ να αναφέρω τα μικρούλια στατιστικά μου και στα δυο μου Blogs, όχι γιατί είμαι ψώνιο, αλλά επειδή αν πανηγυρίζεις κάθε μικρή σου νίκη σου δίνει δύναμη να προσπαθήσεις ακόμα περισσότερο για να κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα.

MARIAS BLOG (WORDPRESS) 44 Followers, 58 δημοσιευμένα κείμενα, ανάμεσα τους και οι ιστορίες μυθοπλασίας: «ΕΛΙΝΟΡ», «ΔΝΟΦΕΡΟΣ ΔΙΗΖΗΤΩΡ», «ΗALLOWEEN TRICK OR TREAT».

@MariaFanouraki (Wattpad): 38 Followers, Δυο δημοσιευμένες ιστορίες: ΕΛΙΝΟΡ (253 Reads, 44 votes). HALLOWEEN TRICK OR TREAT (27 Reads, 5 votes). Δεν έχει σημασία πόσο χαμηλά είναι τα στατιστικά. Για μένα είναι σπουδαίο ακόμα και ένα άτομο να με διαβάσει. Πάντα ντρεπόμουν/ φοβόμουν να παραδεχτώ ότι θέλω να γίνω συγγραφέας. Πέρασαν πολλά χρόνια για να το πω σε κάποιον ότι γράφω. Ούτε η οικογένεια μου δεν το γνώριζε. Και τώρα γράφω στα Blogs μου!! Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα.
2) Η γέννηση του δεύτερου ανιψιού μου. Του Μικρού Πρίγκιπα Ιωάννη. Πόση αγωνία και άγχος και μια ταλαιπωρημένη θεία να πλέκει χνουδωτά κουβερτάκια μες στο κατακαλόκαιρο με 39 βαθμούς για να προλάβει πριν γεννηθεί ο μπέμπης. Και μετά η ανακούφιση, η χαρά, το κλάμα. Η ευτυχία. Τώρα τους έχω δυο τους Μικρούς Πρίγκιπες της καρδιάς μου.

3) Πήρα κινητό. Μπορώ να δηλώσω άφοβα, ερωτευμένη μαζί του. Samsung galaxy j7 σε χρυσό.
4) Πολύς ύπνος φέτος. Απλά κοιμήθηκα όσο δεν έχω κοιμηθεί ποτέ μου.
5) «Άμα σκέφτεσαι πολυ χάνεται η μαγεία». Το είπα πολλές φορές φέτος. Εγώ! Που για να διαλέξω μανό κάνω 55 λεπτά. Μυστήριο πράγμα το μυαλό. Εκεί που είναι χρόνια κολλημένο στη πιο άβολη θέση, τσουπ δίνει μια και ξεκολλάει. Χωρίς να συμβεί κάτι σημαντικό. Απλά μια μέρα που ήμουν στις ελιές, με ρώτησε κάτι η μητέρα μου και αφηρημένα της απάντησα: «Εδώ στρώσε, μη το σκέφτεσαι πολυ χάνεται η μαγεία»
Ορίστε;;; Εκεί καταλαβαίνεις ότι γινόταν εντός σου η διεργασία για μήνες, ίσως για χρόνια και μόλις ωρίμασε κύλησε αβίαστα από μέσα σου. Έγινα λοιπόν λίγο παρορμητική, χρειαζόταν εδώ που τα λέμε. Ήμουν πολύ σκεπτόμενη πάντα, πολυ σοβαρή, κάπως στριμμένη, αχμ.
6)  Αποφάσισα να παραμείνω όλη τη χρονιά single!! Και είμαι πολύ περήφανη που κατάφερα να μείνω μόνη μου όσο χρειαζόταν για να μαζέψω τα σπασμένα που άφησε κάποιος μη κατάλληλος. Ήμουν πραγματικά χάλια. Υπήρχαν φορές που ήθελα να αυτοκτονήσω. Θεωρούσα ότι είχε τελειώσει η ζωή μου. Ήταν η χειρότερη σχέση της ζωής μου, η πιο κακοποιητική, και εγώ η χαζή την θεωρούσα την πιο τέλεια. Ήταν βλεπεις μεγάλη η πλύση εγκεφάλου που μου είχε κάνει ο εν λόγο άνθρωπος που πραγματικά πίστευα ότι ήταν ότι καλύτερο είχα ποτέ μου. Δεν ήταν. Χρησιμοποιούσε τη τεχνική «push and pull» τεχνική πολύ δημοφιλής στους κύκλους των ελεεινών αλητών της στρογγυλής τραπέζης. Όταν βλέπετε πολλούς άντρες μαζεμένους γύρω από ένα τραπέζι σε μια καφετέρια αυτά συζητούν να ξέρετε. Οι περισσότερες είμαστε βαθιά νυχτωμένες και απλά ερωτευόμαστε αυτά τα fuckboys (συγνώμη, το διάβασα στο Tumblr, αυτοί που τους ενδιαφέρει μόνο το sex). Πριν συνεχίσω, μια συμβουλή στις γυναίκες : ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΟΣΑΣΤΕ FUCKBOYS.. ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΤΕ ΆΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ. Πάμε παρακάτω. Χρησιμοποιούσε λοιπόν τη τεχνική «push and pull». Δηλαδή μου φερόταν σαν να ήταν διχασμένη προσωπικότητα. Στόχος του ήταν να παίξει με το μυαλό μου. Πράγμα που το κατάφερε. Στην αρχή μου φερόταν σαν να ήμουν η πιο όμορφη γυναίκα στο κόσμο. Τρυφερός, ρομαντικός, δοτικός, ζεστός. Έλεγα είμαι τόσο τυχερή. Με έκανε να τον ερωτευτώ δημιουργώντας μου ένα κλίμα ασφάλειας. Μου τόνωσε την αυτοπεποίθηση μου, με έκανε να πιστέψω οτι ήταν ο ένας. Ήξερε ότι εμφανισιακά ήταν κατώτερος μου.  Γι΄αυτό υποκρίθηκε τον σοβαρό, τον ερωτευμένο. Και μόλις είδε ότι τον ερωτεύτηκα άρχισε το γλέντι. Βρισιές. Απο το πουθενά. «Πάμε βόλτα;» του έλεγα. Με έπιανε απο τους καρπούς και με έσπρωχνε να με πετάξει έξω απο το σπίτι του. Κάτι του έλεγα στο αμάξι, θύμωνε και οδηγούσε σαν τρελός, έστριβε το τιμόνι σαν δαιμονισμένος, κουτουλώντας τη μια άκρη του δρόμου και μετά στην άλλη για να φοβηθώ. Ή για να με σκοτώσει. Και μετά να μου λέει ότι μαγαπάει. Δεν με  αγαπούσε. Να με χωρίζει. Να με παίρνει τηλέφωνο ουρλιάζοντας ότι θα με σκοτώσει. Ορίστε; Να έρχεται μπροστά στη πόρτα μου μες στη νύχτα και να πέφτει στην αγκαλιά μου. Να με προσέχει.  Να με βρίζει. Να με κατηγορεί ότι κάνω διάφορα πίσω από τη πλάτη του. Να με χωρίζει. Να με βρίζει. Ξανά. Το μυαλό μου ήταν μπερδεμένο. Αυτός ήταν ο σκοπός του push and pull. Σε απωθώ. Σε τραβάω. Σε απωθώ. Σε τραβάω. Ξανά και ξανά και ξανά για δεκαεννέα μήνες. Χάλια η υγεία μου και η ψυχολογία μου. Και εκείνος έπαιρνε ηδονή, ικανοποίηση που με χειραγωγούσε. Γιατί μόνο έτσι μια γυναίκα θα καταδεχόταν να είναι μαζί του. Και το ήξερε. Το μεγαλύτερο και μοναδικό καλό που μου έκανε ήταν ότι εξαφανίστηκε. Πόνεσα πολύ, αυτοτραυματίστηκα, αυτοτιμωρήθηκα. Επανήλθε η ανορεξία. Πόνος. Απύθμενος. Βουβός. Ατελείωτος. Μέχρι που τα δάκρυα μου στέρεψαν και έμεινα ολομόναχη να κρυώνω σε ένα σκοτεινό μέρος. Και σκεφτόμουν πολύ. Και συνέχεια. Το σώμα μου ήταν κατατονικό αλλά το μυαλό μου δούλευε υπερωρίες. Σκεφτόμουν κάθε μικρή, απειροελάχιστη λεπτομέρεια από τα όσα έζησα με τον πιο κακό άνθρωπο που γνώρισα ποτέ μου. Και άρχισα να θυμάμαι πράγματα που είχα ξεχάσει. Και τα κομμάτια του παζλ μπήκαν στη θέση τους. Θυμήθηκα τη λίστα με τις  πρώην του. Οι ημερομηνίες δίπλα σε κάθε όνομα έδειξαν τη σάπια αλήθεια του. Ήταν απλά ένας fuckboy ανίκανος να αγαπήσει στη ζωή του. Όταν αποκαλύφθηκε η πραγματική του ταυτότητα τον λυπήθηκα. Και όταν τον απομυθοποίησα ελευθερώθηκα απο τα δεσμά του. Και άρχισε το ταξίδι προς τη κορυφή. Έξαιτίας της κακοποίησης που βίωσα, ένιωσα την ανάγκη να γίνω πιο προστατευτική προς τον εαυτό μου. Να με αγαπήσω/προστατεύσω όσο περισσότερο μπορώ. Να γίνω εγωίστρια, να ορίσω ως προτεραιότητα τον εαυτό μου. Να με πάω πολλές βόλτες!!!! Ολομόναχη!!! Με το τρίποδο και τη φ. μηχανή να βγάζω φωτογραφίες, να ονειροπολώ, διώχνοντας από πάνω μου τα βασανιστήρια του. Μιας και μου ζητούσε χρήματα για βενζίνες δεν μου περίσσευε να ψωνίσω τα απαραίτητα. Είχα πάνω από δεκαοκτώ μήνες να βάλω ενυδατική στο πρόσωπο μου. Επιτέλους αποταμίευσα κάποια χρήματα και αποφάσισα να ξοδέψω για μένα. Στο κάτω κάτω εγώ τα δούλεψα αυτά τα χρήματα. Πήρα ότι χρειαζόμουν σε dusty pink και χρυσό, γιατί έτσι γούσταρα. Επαναλαμβάνω ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΗΜΑΤΑ. Δεν πήρα περιττά πράγματα. Τα αυτονόητα για μια γυναίκα. Μια κρέμα, ένα βρακί, μια τσάντα, ένα ζευγάρι παπούτσια. Είχα αποφασίσει να μην αναφέρω τίποτα για τον πρώην στον απολογισμό μου, από φόβο μη πουν ότι τον θέλω ακόμα. Δεν γίνεται όμως να μην αναφέρω τη κόλαση που πέρασα γιατί πως αλλιώς θα σας δώσω να καταλάβετε τη προσπάθεια μου να επουλώσω τις πληγές μου; Είμαι λοιπόν περήφανη που κατάφερα να γίνω καλά, να αγαπήσω τον εαυτό μου. Και όπως λέει η φώτο «ΜΗΝ ΜΑΘΑΙΝΕΤΕ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΤΙ Η ΖΗΛΕΙΑ Η ΒΙΑ Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΡΦΗ ΑΓΑΠΗΣ».. Γιατί δεν είναι!!!!!! ΑΓΑΠΗΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΟΧΙ ΤΑ FUCKBOYS… Αυτοπεποίθηση + Αυτοεκτίμηση + Ηρεμία +Δύναμη + Αγάπη για τον εαυτό μας + Δουλειά να γίνουν τα όνειρα μας πραγματικότητα + ‘Οχι κλάματα για άντρες = Γυναίκες δυνατές, ευτυχισμένες, ολοκληρωμένες. Για αυτό ήταν σημαντικό να μείνω ολόκληρο το 2017 μόνη μου. Να με γιατρέψω. Και να συνεχίσω τη ζωή μου παλεύοντας να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα. Ουφ!!! Τα είπα και ξεθύμανα. Και μη νομίζετε ότι επειδή είχα μια κακή εμπειρία μίσησα τους άντρες ξαφνικά. Όχι. Και τα ραντεβού μου βγαίνω και το φλερτάκι μου έχω, (μιλάω σαν να είμαι εβδομήντα χαχαχ). Και την αυτοπεποίθηση μου και όλα. Γιατί είχα πρόγραμμα!! Απλά η κακή αυτή εμπειρία με έκανε να εκτιμήσω περισσότερο τους αληθινούς άντρες.

7) Ανέβηκα ένα επίπεδο παραπάνω μαθαίνοντας να πλέκω με χοντρες βελόνες. Αυτό!!
8) Παντρεύτηκε ο αδελφός μου. Έπιασα την ανθοδέσμη στο γάμο τους. Είμαι αυτή που κλαίει στους γάμους.
9) Έφτιαξα Tumblr. Σοκαρίστικα με το τρόπο που έφηβα παιδιά μιλάνε για sex τόσο χυδαία; Γενικά είμαι κάπως ρομαντική και για μένα το sex είναι κάπως ιερό με την έννοια ότι το κάνεις με κάποιον που αγαπάς. Είναι πολύ νωρίς να μιλάνε για sex, για αισθήματα δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει έρωτας/ χάος/ καταστροφή/ πόνος. Θα μαθουν στη πορεία της ζωής τους. Απλά είχα φτάσει σε ενα σημείο που ήθελα να κλείσω το blog μου στο Tumblr γιατί δεν άντεχα να βλέπω παντού πορνό gif από νιάνιαρα. Σκέφτηκα όμως ότι «ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα;» Να φύγουν αυτά απο το tumblr, να πάνε αλλού, που λέει και μπάρμπας σε μια διαφήμιση. Δεν είναι δουλειά τους εκεί μέσα. Να πάνε βόλτες, να παίξουν σε καμία αλάνα, να γράψουν λευκώματα, να ανοίξουν κανένα βιβλίο, να ασχοληθούν με τη ζωγραφική, τον αθλητισμό. Εγώ από την άλλη σαν ενήλικη γυναίκα έχω κάθε δικαίωμα να ειμαι στο Tumblr. Προς το παρών το χρησιμοποιώ σαν έκθεση για τις φωτογραφίες μου αλλά σκέφτομαι πως θα μπορούσα να σύγχρονήσω όλα μου τα social media για να κάνω λίγο γνωστό το Marias blog (WordPress). Είχα κάνει κάποια σεμινάρια υπολογιστών το 2013 και μεταξύ άλλων μας έλεγαν ότι χρησιμοποιούμε τα social media με λάθος τρόπο. Μπορούμε να διαφημίσουμε τη δουλειά μας εντελώς δωρεάν και με όποιον τρόπο επιθυμούμε. Οπότε προσπαθώ κάτι τέτοιο να κάνω και εγώ.
10) Η αλλαγή στο χάπι του θυροειδή. Έντάξει αύτο δεν είναι και τόσο τραγικό απλά εγω είμαι λίγο υπερευαισθητη να το πω; Λίγο γεροπαραξενη;; Απο το 2012 που έπαθα θυροειδή έπαιρνα το Τ4 των 50 mg (χρόνιες διαίτες + ανορεξία + αδύναμο ανοσοποιητικό + άδειες αποθήκες σιδήρου + στεναχώρια που μου σκότωσαν το σκυλάκο μου τον Ντίνο + κληρονομική προδιάθεση = παροξυσμό θυρεοειδούς). Λίγο πριν τελειώσει το 2017, στον καθιερωμένο εξάμηνο επανέλεγχο του θυροειδή, η θυρεοσφαιρίνη ήταν λίγο ανεβασμένη (πρωτείνη που βρίσκεται στον θυροειδή), οπότε ο γιατρός αποφάσισε να ανέβουμε κατηγορία και να πάω στα 75 mg. Μπορεί να με διαβεβαίωσε ότι όλα είναι μια χαρά και με το 75αρι θα κατέβει η θυρεοσφαιρινη αλλά εγώ κλασική φοβιτσιαρά γκρίνιαξα για την αλλαγή.

11) Μου έκαναν το χειρότερο κούρεμα της ζωής μου!! Εξαιτίας της αφραγκίας που με έδερνε τον τελευταίο καιρό, άλλαξα το κομμωτήριο που επισκεπτόμουν και πήγα σε μια γνωστή της μητέρας μου. Το κούρεμα κόστιζε μόλις 12 ευρώ αλλά το μετάνιωσα μόλις βγήκα από το μαγαζί της. Το καρέ που της ζήτησα να μου κάνει ήταν από την αριστερή πλευρά πιο μακρύ. Όταν τα πιάνω αλογοουρά με ένα λαστιχάκι φαίνεται η κακή τεχνική της κομμώτριας. Είναι τα μισά κοντά και τα άλλα μισά μακρυά. Αναπολώ τα μακρυα μαλλάκια μου. Να αναφέρω πως κι εγώ είμαι κομμώτρια και ξέρω απο αυτά. Τώρα θα μου πεις γιατί δεν κουρεύεσαι μόνη σου; Και απαντάω έχω μάτια στο σβέρκο;

12) Ο Χαράλαμπος ξεκίνησε τη μαθητική του καριέρα με το νηπιαγωγείο. Εγώ καμαρώνω λες και πέρασε πανεπιστήμιο. Με τη μαθητική τσάντα Μακουίν στον ώμο. Έμαθε να γράφει το όνομα του, έμαθε καινούργια τραγουδάκια, ποιήματα, τα κάλαντα. Έκανε παρέλαση. Ντύθηκε καλικαντζαράκι στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή. Μεγαλώνει σιγά σιγά ο Μικρός μου Πρίγκιπας.

13) Έβγαλα όλες τις πίστες του Bomberman. Ξεκίνησα να το παίζω το 1995. Είναι ένα παλαιολιθικό παιχνίδι με ένα ρομποτοειδές ανθρωπάκι που βάζει βόμβες και ανατινάζει τους αντιπάλους, ανοίγει δρόμο, παίρνει τα δωράκια κτλ…

14) Η παρενόχληση που δέχτηκα. Μην ανησυχείτε. Τον έβαλα στη θέση του. Κρητικιά είμαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μπορεί να μην ξεφάντωσα τη χρονιά που πέρασε, ούτε ταξίδεψα, γενικά ήταν πολύ του μέσα αυτή η χρονιά. Μέσα στο σπίτι, μέσα στο δωμάτιο μου, μέσα στον υπολογιστή, μέσα στον κόσμο μου, μέσα στις ιστορίες μου, μέσα στη ψυχή μου, μέσα στο μυαλό μου. ‘Ηταν μια «εσωτερική» χρονιά, μιας και οι αλλαγές πραγματοποιήθηκαν εντός μου. Στον τρόπο σκέψης μου, το πιο σημαντικό, και μετά στην ισορροπία των συναισθημάτων μου, ώστε να μην πληγώνομαι τόσο εύκολα. Ωφέλησε φαίνεται το πολύ κλάμα και καθάρισε το βλέμμα και το μυαλό. Πανέτοιμη, ώριμη (τη λατρεύω αυτή την αίσθηση ότι δεν είμαι πια νιάναρο).

Αν θα μπορούσα να δώσω κάποιες ευχές/συμβουλές σίγουρα θα ήταν οι ακόλουθες:

ΑΓΑΠΗΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ

ΒΑΛΤΕ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ( Η ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ)

ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΛΕΤΕ «ΟΥΤΕ» (ΤΟ ΛΕΕΙ Ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ) ΧΑΛΑΣΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΧΑΤΗΡΙ

ΚΥΝΗΓΗΣΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ

ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ

ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ

Καλό, γλυκό, και αισιόδοξο το νέο έτος!!!!

 

ΜÂ℘ìÅ ΦÂΝØΥ℘ÅΚΗ QuéeΝì