smile ρε…

Η Άννα με ρωτούσε επίμονα τι μεσολάβησε από τη τελευταία φορά που με είδε εκεί γύρω στις 20 Δεκεμβρίου μέχρι σήμερα και είμαι τόσο χαρούμενη και ακτινοβολώ. Της απάντησα πως τίποτα απολύτως δε συνέβη, αλλά αν περίμενα να συμβεί κάτι αληθινά σπουδαίο (όπως το να αποκτήσω αμάξι ή να πάω στο Παρίσι) για να έχω κέφια, τότε δε θα γελούσα ποτέ. Ανεκτίμητης αξίας το γέλιο. Σαν διαμάντια που λαμπυρίζουν και δίνουν φως στο πρόσωπο σου. Και να σκεφτείς πως οι περισσότεροι άνθρωποι δε γελούν, το διαμάντι είναι εκεί κάτω από τη μύτη τους και δεν γελούν!

 

 

Ο Χαράλαμπος μου είπε πως ΕΙΜΑΙ Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΔΕΙ.. Αυτό αξίζει εκατομμύρια και όλα τα αστέρια του ουρανού μαζί και τους πλανήτες (συμπεριλαμβανομένου και του B12 που κατοικεί ο Μικρός Πρίγκιπας). Ο δικός μου μικρός πρίγκιπας είναι ένα πανέμορφο γλυκό σαν σοκολάτα αμυγδάλου παιδάκι που ομορφαίνει τις ζωές όλων μας. Του αγόρασα μαρκαδόρους και ένα μπλοκ ζωγραφικής με τον Μικρό Πρίγκιπα για να μας φτιάχνει τα ζωηρά αριστουργήματα του όταν έρχεται σπίτι μας (εκεί που μένω εγώ). Μου ζωγράφισε στον τοίχο του δωματίου μου ένα αμάξι λίγο χαλασμένο από ότι είπε και τον οδηγό του και λίγο πιο πέρα μου ζωγράφισε άλλο ένα ανθρωπάκι με πανκ μαλλί και μου είπε πως ήταν ο ζωγράφος Πικάσο!!! Φταίω που τον θεωρώ ακόμα μωρό ενώ είναι ένα ευφυέστατο πλάσμα και σοκάρομαι κάθε φορά με τα σπουδαία πράγματα που μου λέει. Βέβαια και 50 χρονών να πάει εγώ μωρό θα τον βλέπω..

Ένα αμάξι «λίγο χαλασμένο» με τον οδηγό του

ο ζωγράφος Πικάσο

Η οικογένεια μας με τα ονόματα μας. Εγώ είμαι το μπασμένο αριστερά με το μαύρο στο κεφάλι

 

Ο Γιαννάκος τώρα έχει αποκτήσει νέο κούρεμα και μοιάζει απίστευτα με τον παππού Γιάννη (τον μπαμπά μου). Είναι ζιζάνιο και τρέχει παντού, έμαθε ανεβοκατεβαίνει το μικρό σκαλοπάτι στο δωμάτιο μου ενώ πρώτα χρειαζόταν βοήθεια και άπλωνε το χεράκι του για να πιάσει το δικό μου να κατέβει. Επίσης λέει «εκεί» καθαρά και άλλες λεξούλες συλλαβές. Και χορεύει ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Άντε εσύ τώρα να μη πετάς στον ουρανό από ευτυχία.

 

 

 

Διαβάζω τη Κερένια Κούκλα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου και έχω πάθει τη πλάκα μου. Σαν γάργαρο νεράκι τρέχουν οι λέξεις και οι περιγραφές τόσο ζωντανές. Και σοκαριστική η υπόθεση. Πόσο άθλιος αυτός ο Νίκος και το ξέκωλο η Λιόλια. Πολύ προχωρημένη ιστορία αν σκεφτείς πως γράφτηκε το 1911. Αλλά τώρα θα μου πεις πάντα υπήρχαν οι άπιστοι άνδρες και οι χαμηλοβλεπούσες πόρνες. Ναι από ότι καταλάβατε είμαι με τη Βιργινία. #teamvirginia

 

 

 

Διαβάζω συγχρόνως τέσσερα βιβλία: ντοστογιέφσι, σέρλοκ Χολμς, τελευταία θυσία και αχμ το άρλεκιν μου.
Επίσης είμαι ερωτευμένη με το νέο μου τζιν.

 

Και η κόντρα πλέξιμο vs κέντημα. Ακολουθεί μια λίστα με τα κατά και τα υπέρ και των δυο
Πλέξιμο

κατά       

  ΚΑΝΕΝΑ

 

Υπέρ

αγχολυτικό

δημιουργικό χόμπι

πρακτικό αφού φτιάχνεις πράγματα που τα χρησιμοποιείς στη καθημερινότητα τους όπως κουβέρτες ζακετες κασκολ

Υπερηφάνεια να σου λένε μπράβο ή να θέλουν να τους φτιάξεις το ίδιο και σε αυτούς

Απόδραση από τη πραγματικότητα,

γιόγκα για το μυαλό,

σε γλυτώνει από τον ψυχίατρο.

 

 

Κέντημα

κατά

με τρυπάει η βελόνα

μπερδεύονται οι κλωστες

σαν αρχάρια δεν έχω όμορφο αποτέλεσμα οπότε νιωθω πως τσάμπα ασχολούμαι

δεν είναι ηρεμιστικό

βγαίνουν τα μάτια

 

Υπέρ

όταν καταφέρεις να περάσεις από τα χίλια αρνητικά και βλέπεις ένα μικρό φυλαράκι κεντημένο χαίρεσαι.

 

 

Οπότε νικητής το πλέξιμο, η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή…

Φιλάκια